Świat Obok

Łączność             Każdy dzień dostarcza nowych możliwości do rozwoju. Nie mówię jednak, że nieustannie skupiamy się na nim. Wręcz przeciwnie! Jakim szaleństwem byłoby życie, gdyśmy przed oczami mieli tylko punkciki na jakiejś drabinie i wspinali się po niej zachłannie. Nic z takiej wędrówki nie otrzymamy oprócz odcisków i z pewnością szybkiego upadku na szczebel, który w pośpiechu przegapiliśmy. Otóż te możliwości do rozwoju to samo życie i jego uciechy, pasje i namiętności. Jeśli o namiętnościach mowa warto wspomnieć, jak przekształcone dziś zostało to słowo, tu bowiem mam na myśli czystą radość z obcowania z esencją nie tylko życia, jako całości, ale też z przyrodą, innymi ludźmi, wszelkim pięknem. A powtarzając za Simone Weil „Piękno świata jest czymś, czego nie można oddzielić od rzeczywistości świata.”             Obcowanie z życiem w najczystszym jego przejawie – bez masek, etykiet, przesądów i stereotypów daje możliwość na naprawdę spokojne, a zarazem emocjonujące

Twórca – lekcje Tobiasza (Geoffrey Hoppe) Nie módlcie się o zmianę dla świata. Módlcie się tylko o wewnętrzne przebudzenie. (157)             Trzeba wreszcie przyznać, że mam wielkie szczęście do książek. Szczególnie tych, które pomagają na duchowej ścieżce w sposób wyważony i trafny. Były dotychczas w moim życiu trzy takie książki. Stopniowo prowadziły mnie przez pewne szczeble rozwoju wewnętrznego i udowadniały, że kroczę właściwą dla siebie ścieżką. Najpiękniejsze w takich książkach jest jednak to, że trafiały w moje ręce w idealnych momentach oraz z wiarygodnych źródeł. Miłośnicy literatury na pewno przyznają mi rację – pewne książki po prostu pojawiają się w życiu, nie trzeba dużo szukać, ani się zastanawiać, co do ich wartości, albo środowiska, z jakiego pochodzą. Tym bardziej w tematyce duchowej istnieje duża doza krytycyzmu w publicystyce i zdecydowanie ją popieram. Ile to bowiem książek, złotych poradników powstało, mających poprowadzić tułacza za rączkę wpros

Czym jest Droga?             Bardzo często używam słowa Droga, w różnych kontekstach i sytuacjach. Jest dla mnie wielowymiarowym symbolem rozwoju wewnętrznego. Każdy na własny sposób tego doświadcza. Pojawia się więc bardzo czyste poczucie, że kierujemy się w dobrą stronę odkrywając swoje człowieczeństwo, dążąc do jakiegoś dobra. Warto bowiem zaznaczyć, że wbrew sądom wielu ludzi, rozwój pomaga nam pojąć życie tu i teraz, a tu i teraz jesteśmy ludźmi. To część tego doświadczenia. Nie przemy ku boskości, ku ideałowi, którego nasz rozum nie jest w stanie objąć i przez to wyznacza bardziej lub mniej czytelne granice pomiędzy poznanym, a niepoznanym. Cały czas rozwijamy swoje wewnętrzne, ludzkie predyspozycje, a te okazują się bez końca fascynujące i rozległe. Naprawdę! Człowiek jest istotą o wielu obliczach i to na każdej płaszczyźnie.             Podążamy więc za uczuciem, przeczuciem, wiedzą, która ma nam ukazywać jak najwięcej aspektów życia, które z kolei będziemy mogli d