Ku wiośnie
„ Nie wiem co będzie” - powiedział, oblewając myśli orzeźwiającym potokiem... pewności. Jak wysunąć się spod słów tak, by ich wartość wciąż pozostała? Otoczyć ciepłem głoski i puścić je w taniec z powietrzem, wysłać wstęgą poza świadomość. Nie chodzi o to, jakie słowa wybierać, jak je wypowiadać, co zapisywać. Chodzi o to, by wiedzieć kiedy to zrobić. Gdy słyszysz subtelny powiew świeżości... unosisz się na nim choćby w zatłoczonym tłumie, gdzie brak miejsca na własną tożsamość tańczysz duszą obejmując każdą cząsteczkę ciała myślisz rozwidlającymi się strukturami klarowności jesteś naturą natury bez nazw i etykiet, doskonałą proporcją czujesz to i oddychasz wiedzą. Wtedy jest czas. „Nie wiem co będzie” - powiedział, oblewając myśli orzeźwiającym potokiem... pewności. *** Napisanie książki, która dopiero przy kończeniu cyklu, który otworzył